Staw mostkowo-obojczykowy

Staw mostkowo-obojczykowy (łac. articulatio sternoclavicularis) łączy obojczyk i klatkę piersiową.

Staw mostkowo-obojczykowy posiada dwie powierzchnie stawowe. Jedną z nich stanowi koniec mostkowy obojczyka, a drugą wcięcie obojczykowe mostka oraz chrząstka pierwszego żebra. Powierzchnie stawowe są kształtu siodełkowatego. Między nimi znajduje się krążek stawowy, który jest zbudowany z chrząstki włóknistej.

Staw mostkowo-obojczykowy jest otoczony grubą, ale luźną torebką stawową, wzmocnioną więzadłami. Przyczep torebki znajduje się na kościach, wzdłuż powierzchni stawowych.

Więzadła stawu mostkowo-obojczykowego są bardzo mocne. Zaliczamy do nich: więzadło mostkowo-obojczykowe przednie, więzadło mostkowo-obojczykowe tylne, więzadło międzyobojczykowe, więzadło żebrowo-obojczykowe. Więzadła mostkowo-obojczykowe hamują ruchy obojczyka do przodu i do tyłu, przez co wzmacniają torebkę stawową. Więzadło międzyobojczykowe leży blisko tylnej powierzchni mostka, przez co hamuje ruchy obojczyka ku dołowi. Więzadło żebrowo-obojczykowe składa się z dwóch warstw, które są odgraniczone kaletką maziową.

Staw mostkowo-obojczykowy jest stawem kulistym. Dzięki temu obojczyk może poruszać się według trzech osi: ku tyłowi, do przodu i ku górze.

Monika Kozak
  • A. Bochenek, M. Reicher: Anatomia człowieka, Tom I.
Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ