Jelito cienkie

Jelito cienkie (łac. intestinum tenue) jest najdłuższym odcinkiem całego przewodu pokarmowego. Jego długość wynosi około 4-5 m u osoby żywej. Z tego względu jelito cienkie podzielono na: dwunastnicę, jelito czcze i jelito kręte.

U swego początku graniczy z częścią odźwiernikową żołądka, a na drugim końcu uchodzi do jelita grubego. Zachodzą tu dalsze procesy trawienia oraz wchłanianie prostych substancji odżywczych.

Budowa ściany jelita cienkiego obejmuje otrzewną trzewną, błonę mięśniową umożliwiającą przemieszczenie pokarmu oraz błonę śluzową zawierającą kosmki jelitowe zwiększające znacznie powierzchnię chłonną i trawienną. Uwalniane tu enzymy trawienne to m.in. maltaza, laktaza, lipaza.

Unaczynienie jelita cienkiego zapewnione jest przez tętnicę krezkową górną, tętnicę wątrobową wspólną. Krew odpływa do żyły krezkowej górnej a chłonka do węzłów chłonnych krezkowych. Unerwienie pochodzi ze splotu trzewnego, nerwu błędnego oraz włókien nerwów rdzeniowych Th10-L1.

Dorota Kozera
  • A. Bochenek, M. Reicher: Anatomia człowieka, Tom II.
  • A. Szczeklik: Choroby wewnętrzne, Tom I.
  • J. Bullock, J. Boyle, M. B. Wang: Fizjologia, seria NMS.
Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ