Okrężnica

Okrężnica wstępująca (łac. colon ascendens) jest odcinkiem jelita grubego biegnącym od prawego dołu biodrowego, gdzie powstaje, jako przedłużenie jelita ślepego, do góry ku dolnej powierzchni wątroby. Następnie ulega zagięciu tworząc zagięcie wątrobowe (na wysokości VIII żebra) i przechodzi w okrężnicę poprzeczną. Może osiągać długość od 15 do 20 cm. Od powierzchni przyśrodkowej, a niekiedy również przedniej przylegają pętle jelita cienkiego.

Okrężnica poprzeczna (łac. colon transversum) leży prawie poprzecznie w jamie brzusznej pomiędzy prawym i lewym zagięciem okrężnicy. Jej długość może dochodzić do 50-60 cm. Powierzchnią górną przylega do wątroby i pęcherzyk żółciowego, żołądka. Dolna zaś kontaktuje się z jelitem cienkim.

Dalszym odcinkiem jelita grubego jest okrężnica zstępująca (łac. colon descendens), która powstaje w miejscu zagięcia poprzecznicy (tzw. zagięcie śledzionowe) znajdującego się na poziomie VII żebra po lewej stronie ciała. Zstępnica przebiega od góry ku dołowi przechodząc w esicę. Osiąga długość 15-20 cm.

Okrężnica esowata (łac. colon sigmoideum) powstaje, jako przedłużenie zstępnicy na poziomie lewego grzebienia biodrowego. Jak sama nazwa wskazuje przebiega esowato zataczając pętlę. Jej długość wynosi średnio 40 cm. Kończy się na wysokości drugiego lub trzeciego kręgu krzyżowego przechodząc w odbytnicę.

Błona śluzowa okrężnicy wydziela śluz w znacznych ilościach, nie posiada kosmków. Poza tym na zewnętrznej powierzchni ściany występują tu trzy pasma błony mięśniowej tworzące taśmy oraz liczne wypuklenia okrężnicy.

Dorota Kozera
  • A. Bochenek, M. Reicher: Anatomia człowieka, Tom II.
  • A. Szczeklik: Choroby wewnętrzne, Tom I.
  • J. Bullock, J. Boyle, M. B. Wang: Fizjologia, seria NMS.
Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ