Układ limfatyczny

Układ limfatyczny (układ chłonny) jest zarówno częścią układu krążenia, jak i układu odpornościowego. Tworzą go: naczynia, krążąca w nich chłonka, węzły chłonne, migdałki, komórki układu siateczkowo-śródbłonkowego zlokalizowane przede wszystkim w śledzionie i wątrobie, ale również szpiku kostnym, jelitach i płucach.

Chłonka (limfa) jest płynem tkankowym składającym się z wody, soli mineralnych, białek, nadających jej charakterystyczne mleczne zabarwienie tłuszczy i limfocytów (komórek układu odpornościowego). Dziennie przez układ chłonny przepływa około 2 l chłonki.

Układ chłonny nie jest układem zamkniętym. Rozpoczyna się naczyniami włosowatymi łączącymi się w większe naczynia tworzące przewód piersiowy oraz przewód chłonny prawy. Przewód piersiowy ma długość 35-45 cm, zbiera chłonkę z obu kończyn dolnych, jamy brzusznej, miednicy, lewej połowy klatki piersiowej, lewej kończyny górnej oraz lewej części głowy i szyi. W przeciwieństwie do niego, krótki (około 1,5 cm długości) przewód chłonny prawy tworzy spływ dla chłonki z pozostałej części ciała i uchodzi do prawego kąta żylnego. Jest strukturą niestałą. Natomiast przewód piersiowy uchodzi do lewego kąta żylnego. Kąty żylne utworzone są przez połączenie żyły szyjnej wewnętrznej z żyłą podobojczykową. Naczynia chłonne wyposażone są w liczne zastawki uniemożliwiające cofanie się chłonki.

Podstawową rolą układu chłonnego jest usuwanie z organizmu drobnoustrojów patogennych, komórek nowotworowych, wchłanianie z przewodu pokarmowego i transport trójglicerydów, transport niektórych produktów przemiany materii oraz zabezpieczanie tkanek przed obrzękiem.

Dorota Kozera
  • A. Bochenek, M. Reicher: Anatomia człowieka, Tom II.
  • J. Sokołowska-Pituchowa: Anatomia człowieka.
  • J. Bullock, J. Boyle, M. B. Wang: Fizjologia, seria NMS.
Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ